6 Eylül 2008 Cumartesi

Doğum Hikayem



20 Ağustos son kontrol için hastane çantamızı da alarak hastanenin yolunu tuttuk, NST sonucu ve muayene sonrası normal doğum hayalimiz suya düştü. Nadide hanım normal doğuma ½10 ihtimal verdi benim moral dipte tabi ağlamamak için kendimi zor tuttum, çünkü son iki hafta içerisindeki NST sonuçları yani kasılmalar normal doğumu göstermekteydi. Neyse efendim biz bu moral bozukluğu ve Nadide hanımın vermiş olduğu ½10 ihtimalle eve geldik. Daha önce de yazmıştım hep 20 Ağustosta doğacak gibime geliyordu veya kendimi öyle şartlandırmıştım. Bebişin kafası tam yerleşmemişti doktor bol ve hızlı yürü belki yerleşir dedi, hatta bu arada Mehmet hep dalga geçiyordu zıpla da çocuğun kafası yerleşsin diyeJ
Tarih 21 Ağustos Nebahat sabah erkenden kalkmış hatta hiç uyuyamamış vaziyet de oturmakta olduğu apartmanın 11. Katına kadar çıkıp inmekteJ Sebep: bebeğin kafası yerleşsin, bu yorucu merdiven temposundan sonra duş alıp biraz bir şeyler yiyip yürüyüş için kız kardeşiyle dışarı çıkar.

********************************
Saat 4:30 gibi parka indik kayınvalidem ve komşular vardı onlarla biraz sohbet ettikten sonra yürüyüş yoluna doğru yol aldık derken birden eve çıkmak istedim. Yukarı çıktık lavobaya gittim Kübra o sırada mutfaktaydı hazırladığımız yemeğe sos yapmaya çalışıyordu, yardım etmek isterken kaynar suyla elimi yaktım tam soğuk suya elimi tutarken ılık bişeyin boşaldığını hissettim, suyum gelmişti. Ne olduğumu anlayamadan bağırmaya başladım ‘Kübra sanırım suyum geldii’. Hemen Nadide hanımı aradım, sakin olmamı suyun gelmesiyle doğumun 24 saat içinde gerçekleşebileceğini ve en kısa zamanda hastaneye gitmemi söyledi. Mehmet’i aradım telaşlandırmadan hemen gelmesini söyledim. (Bu arada beklediğimden çok kısa bir sürede geldi)
Çantamızıda alarak Mehmet, Kübra ve kayınvalidemle yola çıktık. Su hala gelmekteydi bebeğim arada hareket ediyordu fakat korkuyordum suyu biterse diye, hastane bakırköyde ben başakşehirde oturuyorum yani biraz uzak bi mesafe ve trafik saati baba adayı dörtlüleri yakmış kornaya basa basa yol istemekte, bende sancı yok bağırmıyorum da yalnız öyle bir gidiyoruz ki o an orda doğuracakmışım gibi hissettim. Neyse efendim sağ salim hastaneye vardık hemen doğumhaneye aldılar ve Nst ye bağlandım, çok şükür ki bebeğimin kalp atışları normaldi. Ebe muayene etti ve açılma olmadığını bebeğin kafasının da yerleşmediğini söyledi Nadide hanımla irtibat halindelerdi telefonla sık sık haberdar etti.

********************************************
Normal doğum istediğim için sunni sancı vermek istediler, %10 luk ihtimali sonuna kadar değerlendirmek istiyordum kabul ettim. Garip bir sancı belim kopucak gibi oluyordu bu arada da sürekli dua ediyodum10 dakikada bir dozunu arttırarak dörtkez muayene etti ebe SONUÇ: Naz hanımın kafası yeteri kadar aşağı inmemişti, sezeryan için hazırlamaya başladılar. Üzülmüştüm elimde olmadan ağladım gerçi hep hayırlısı hangisiyse öyle olsun diye dua etmiştim, kısmet böyleymiş. Ameliyathaneye yolculuk başlamıştı herkese son bi kez baktım ve dua edin dedim sesim titreyerek. Mehmet ve ailem yanımdaydı hepsi hüzünlü gözlerle bana baktılar ,ağladım elimde olmadan. Aslında o anda çok şey söylemek isterdim belki son konumsam olabilirdi ama sesim titriyordu sadece dua isteyebildim.
Veeee ameliyathaneye girmiştim soğuk, buz gibi, sancım artmıştı. Doktorum yanımdaydı beni sakinleştirdi ona güveniyordum. Sohbete başladık. Anestezi uzmanı konuşturuyodu beni istersen epidural yapalım dedi istemem dedim, cinsiyetini ve isminin ne olucağını sordular, Naz dedim anestezi uzmanı tutturdu ece naz olsun diye o sancıyla tamam dedim kurtuluş yoktu çünkü.. En son yüzüme tuttukları cihazdan iğneler geldiğini hissettim suratıma ve gerisini hatırlamıyorum.
Ayılmıştım, sanırım asansördeydik, Mehmet ve annem yanımdaydı sadece seslerini duyuyordum ama cevap veremiyordum, müthiş bi ağrı hissediyodum tüm vücüdümda. Sonradan izledim kamera görüntülerini çok fena inliyomuşum ve bebeğim diye sayıklıyomuşum o arada Mehmet göz yaşlarımı siliyo ve annemde bebeğin iyi çok güzel bi kızın oldu diyor, tüm bunları izlerken tekrar yaşadım o anı ve çok ağladım neden bilmem..
İyiki varsın aşkım çok şükür ki yanımdaydın, İyi ki varsın annecim ve iyi k benim annemsin, iyi ki varsın kardeşim sen olmasan ne yapardım hala bile yanımdasın ve bana yardımcı oluyorsun. Sizi çok seviyorum.

***************************
Bebeğimi getirdiler kimseyi duymuyo ve görmüyodum bi o vardı onun sesi, kokusu, görüntüsü başka kimse yokmuş gibi.. Anlatılmaz, Rabbime şükürler olsun bi can bahşetti..
İsteyen herkese tattırsın bu duyguyu.. Ne güzel bir kelime değimli ANNEYİM ANNEYİM ANNE…

2 yorum:

KeLeBeK dedi ki...

tebrikler canım gerçekten çok güzel bir duygu değil mi o masumu öpmek koklamak annesi olmak... gerçi anneliğin güzelliği sonradan sonradan daha iyi yerleşiyor ilk zamanlar şaşkınlıktan birşey anlaşılmıyor
yeni neslin tamamının sorunu bu herhalde, bebeğin kafasının yerleşmemesi ve açılma olmaması... :(

Adsız dedi ki...

çok teşekkür ederim. Ewet gün geçtikçe daha iyi anlıyorum. Galiba genel bi sorun bu yüzden sezeryanlar bu kadar fazla, ama çareside yok kendiliğinden oluşan ve olması gereken bişey..